"De ‘Beckham van het hockey’ heeft nog steeds iets geniaals"

De HGC-speler met rugnummer 7 zit al op de bank, als zijn teamgenoten nog bezig zijn aan de laatste oefening, het afronden op de goal.De wedstrijd tegen landskampioen Kampongbegint over een paar minuten, maar Ashley Jackson vindt het wel mooi geweest. Coach Paul van Ass kent dit ritueel, moet erom lachen en gaat naast hem zitten. Ze beginnen een gesprek, terwijl de rest van het team zich in het zweet werkt. Nummer 7, Jackson? Die is wel warm.

‘Tien jaar geleden deed hij het ook weleens zo bij het inlopen. "I’ve had enough”, zei hij dan. Dan dacht ik: wat is dit voor gelul. Dat had hij van teamgenoot Barry Middleton geleerd. Als hij warm is, is hij warm. Daarna staat hij er. Ashley is geen meeloper. Uitzonderlijke mensen zijn nooit meelopers’, vertelt de teruggekeerde HGC-coach Paul van Ass, die zijn oogappeltje van weleer ook wist te overtuigen op de Roggewoning samen weer succes te hebben, toen Jackson in het seizoen 2008/2009 met 29 doelpunten topscorer werd van de Hoofdklasse en ze de finale speelden om de landstitel. Jackson liet voor zijn keuze de nationale ploeg links liggen. Ook het semiprofessionele ijshockey bij de club Basingstoke Bison, wat hij na drie Olympische Spelen deedom het plezier in het sporten weer terug te krijgen, heeft hij laten varen. Jackson bewandelt zijn eigen pad.

Van Ass: ‘Hij is als persoon soms wat in zichzelf gekeerd. Maar elke topsporter heeft iets in zichzelf gekeerd. Ik merk wel dat hij ouder is geworden. Hij is misschien zelfs nog wel beter dan eerst. Hij speelt meer in dienst van het team, zijn verbindende factor is groter dan voorheen.’

Als het eerste kwart tegen Kampong is gespeeld en het nog steeds 0-0 staat, is het Jackson die op een gegeven moment het woord neemt in de dug-out bij HGC. Hij is met aanvoerder Seve van Ass een van de leiders van het team. Die twee spelers zoeken elkaar voortdurend op.De Engelse pers noemt hem altijd de ‘David Beckham van het hockey’, vanwege zijn lange lokken, rugnummer 7 en zijn fantastische passing en schotkracht.

v.l.n.r. Ashley Jackson, Seve van Ass, Kenta Tanaka

Als hij een kans ruikt, komt hij tot leven

Het haar is nu weer kort. Maar als Jackson zondag elke vrije slag voorbij de middenlijn neemt voor HGC, dan komen met wat fantasie de herinneringen aan de voetballer David Beckham (Manchester United, Real Madrid) weer naar boven. Beckham had een gouden rechtervoet. Jackson heeft gouden handjes. Zeven corners scoorde Jackson dit seizoen al. Maar het is ook zijn veldspel waarmee hij opvalt, terwijl hij tegen Kampong niet eens een van zijn beste wedstrijden speelt.

Zijn dominantie op het veld is tegengesteld tot zijn manier van doen. Als er een iemand voor de wedstrijd met zijn linkerhand veel op zijn stick leunt, is het Jackson wel. Als het maar even kan, lijkt de kleine Engelsman (1,72 meter) zo’n oldskool hockeyer te acteren, die een beetje nonchalant over het veld hobbelt. Maar als hij kansen ruikt of een ruimte ziet, komt hij tot leven. Katachtig. Als het 1-1 staat, krijgt hij de bal bijna op de eigen achterlijn. Hij dribbelt wat. Hem van de bal zetten is moeilijk. Als de scheidsrechter dan voor de overtreding fluit van de tegenstander, slaat Jackson toe.

Hij pakt de bal, versnelt opeens, zoekt de ruimte voorin, legt de bal in zijn krul en wacht net zo lang totdat hij de juiste ruimte heeft gevonden. De bal gaat cross, helemaal naar de overkant, zijn teamgenoten snappen hem, een paar seconden later staat het 1-2 voor HGC. Zo gaat het ook als international Lars Balk een zeldzaam slippertje maakt in de tweede helft. Dan wordt het nonchalante verruild voor het doeltreffende, pakt Jackson de bal op, stormt hij de cirkel in en scoort hij bijna met een push.

‘Hij is een speler als Ziyech’

Aan de bal is Jackson altijd bezig met de ruimtes voor hem, nooit achter hem. Hij legt de bal in zijn stick. En dan begint het zoeken en het calculeren van de ruimtes. Hij is vooral bezig met de schijnbeweging. Dáár passen waar de tegenstander het niet verwacht. Dat doet hij makkelijk met zijn beweging, omdat hij met zijn techniek op het laatste moment met zijn pols de richting kan veranderen. Het is een speler naar het hart van Paul van Ass.

‘Ik wil mooie dingen zien op het veld. Ashley is net als ik een hockeyliefhebber. Hij is een speler als Hakim Ziyech bij Ajax. Hij ziet opeens gaten. Hij loert op passjes binnendoor. Zijn passend vermogen is waanzinnig goed. Hij leest de wedstrijd. Voor dit soort gasten kom je toch naar het stadion? Bij het Engelse nationale team is alles altijd heel gestructureerd. Dat is niets voor Ashley.’

De vrouw van Jackson bedankte Paul van Ass onlangs dat Jackson alweer met een glimlach op zijn gezicht rondloopt. Hij heeft het naar zin in Wassenaar. Hij houdt van het hockey dat er bij HGC wordt gespeeld en de vrijheid die hij krijgt. Dat betekent ook dat hij verdedigend weleens zijn mannetje laat lopen. Het is ook niet bekend hoe fit hij is. Hij heeft zijn vrouw mee naar Nederland genomen. Toen hij in juli kwam, was hij nog niet topfit. Ze kregen de Australische fitnesskoning Nick Budgeon erbij als huisgenoot. Daar trekt hij veel mee op. Dat is zijn personal trainer, die hem fysiek op sleeptouw neemt. Daardoor klopt het tot nu toe allemaal precies dit seizoen voor de alltime topscorer van het Britse nationale team, met 133 goals in 234 interlands van 2006 tot 2016. Hij speelde de Olympische Spelen van Peking, Londen en Rio de Janeiro.

‘Hij ziet ruimtes die niemand ziet’

Jackson zelf is zondag na de wedstrijd tegen Kampong vooral teleurgesteld over het mislopen van drie punten, na de 1-3 voorsprong. ‘Hopelijk was het wel een mooie wedstrijd om te zien. Ik ben blij om weer terug te zijn. Paul vertelde me over zijn droom. Alles gaat voorlopig volgens plan.’

De superlatieven schieten bij HGC’ers Van Ass en Lomans tekort over Jackson. ‘Iedereen zei eerst tegen me: hij kan niets meer. Nou, ik vind dat reuze meevallen’, zegt Van Ass met een knipoog. ‘Hockey verlies je niet. In de zomer heeft hij hard getraind. Het was zijn eer te na om niet zijn niveau te halen. Dat had ik natuurlijk ook gehoopt.’